Κερδίζοντας τη φιλία

Βρήκα μια παλιά φωτογραφία που μου έστειλες. Στη φωτογραφία, ένα βιβλίο με μια παράγραφο τονισμένη. Σε αυτήν την παράγραφο μαζεύτηκαν η ομορφιά του ανθρώπινου μυαλού και η γλυκιά πραγματικότητα και δώσανε την ευκαιρία να γεννηθούν τόσο υπέροχα και μοναδικά...

Οι λέξεις πονάνε σαν μαχαίρι στην καρδιά

Πόσες φορές θέλησα να φωνάξω «σκάσε»; Πόσες φορές ήμουν έτοιμος να ανοίξω το στόμα μου και να αφήσω λέξεις όπως «Τρελή, ηλίθια, εγωίστρια» να δραπετεύσουν; Πόσες φορές τα μάτια μου είπαν «τέρμα ως εδώ, τα παρατάω, μα τα χείλια μου έμεινα σφραγισμένα»; Σήμερα σηκώνω τη...

Comprehensive Java Multithreading Tutorial (2024)

Hello and welcome to Bits and Stories! In today’s post, we’ll explore Java Multithreading—one of the most essential and exciting features in Java for creating robust, high-performance applications. If you’re looking to harness the power of multithreading to make your...

Τα χρυσά μήλα

Και έτσι φτάσαμε εδώ! Έχω απλώσει το χέρι, βρήκα τα χρυσά μήλα. Αχ, σας κυνηγούσα τόσο καιρό και τώρα βρίσκεστε μπροστά μου. Το χέρι μου μια σπιθαμή απόσταση από τον καρπό σας και ο φόβος ριζώνει στην καρδιά μου. Μήπως είναι καλύτερα να μη σας γευτώ; Μήπως μόλις σας...

Χρυσή φυλακή

«Σκαρφάλωσα τα βουνά της μοναξιάς, περπάτησα τα μονοπάτια του εγωισμού και τρυπήθηκα από τα αγκάθια της θλίψης!» Φώναξε ο νεαρός στον γέροντα και έκανε μια παύση. Μερικές στιγμές αργότερα και αφού έθεσε τα συναισθήματα του υπό έλεγχο, πήρε μια βαθιά ανάσα και...

Ο πόνος, είναι κομμάτι της ζωής!

«Μάλλον πρέπει να απομακρυνθούμε! Είναι επικίνδυνα!» Μου ψιθύρισε το μυαλό. Εγώ δεν απάντησα, έμεινα εκεί να κοιτάζω το χάος κατάματα. «Σε παρακαλώ, πάμε να φύγουμε, φοβάμαι!» Έκλαψε για άλλη μια φορά, μα δεν αντέδρασα καθόλου. Το μυαλό με τα χέρια του, τράβηξε απαλά...

Κατάθλιψη

Σήμερα είδα το χωράφι, θυμήθηκα τις ώρες που πέρασα να το καλλιεργώ, χαμένος χρόνος. Ήταν χρόνος που θα μπορούσα να είχα περάσει μαζί σου. Επίσης, χτύπησε για άλλη μια φορά του κουδούνι, δεν άνοιξα την πόρτα, προσποιήθηκα πως δεν ήμουν σπίτι. Περίμενα λίγο και μετά,...

Διαπραγμάτευση

(Διαβάστε το προηγούμενο μέρος εδώ: http://metaximas.org/2019/05/13/%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%82/ )   Όλο το φταίξιμο δικό μου, αν είχα καλέσει τον γιατρό όταν αρρώστησες θα ήμασταν σήμερα μαζί. Αν είχα κάνει μια διαφορετική επιλογή όλα θα ήταν αλλιώς....

Τέλος χρόνου = τέλος δρόμου

Θύμωσα μαζί σου, μια μικρή παρεξήγηση που σαν αλυσιδωτή αντίδραση πυροδότησε μια σειρά από γεγονότα που τρέφονταν από τον εγωισμό μας. Μανιωδώς καταδιώξαμε τις χαρούμενες αναμνήσεις που κατοικούσαν σε μυαλό και καρδιά, τις θάψαμε ζωντανές. Τόσος χρόνος που περάσαμε...

Καπετάνιος το εγώ μου

Πόσες φορές άφησα το πηδάλιο του μυαλού μου στα στιβαρά χέρια του ’Εγώ’ μου; Η ‘Λογική’ υπάκουσε, κατέβασε το κεφάλι και παραχώρησε το τιμόνι. Η πορεία που χάραξε το ‘Εγώ’ πάντα μοναχική και σκοτεινή. Το ‘Εγώ’ αγέρωχο, και επιβλητικό. Κανείς δεν του λέει όχι. Οι μόνοι...

Αναμνήσεις

Λένε ότι μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, πόσο δίκαιο έχουν. Πόσο εύκολο θα ήταν να εκφράσω όσα αισθάνομαι αν απλά μπορούσα να σας τα δείξω....

read more