Ταξίδι στις σκέψεις μου

Κάνε μου τη χάρη και κάτσε για μια στιγμή και σκέψου. Βάλε τα γρανάζια του μυαλού σου να γυρίσουν, τροφοδότησε τα με την ιδέα που θα σου δώσω και περίμενε στην άκρη της μηχανής του μυαλού σου για το αποτέλεσμα. Η σκέψη που θέλω να κάνεις είναι πολύ απλή στην...

Μια στιγμή

Πώς γίναμε δυο ξένοι; Ποιος πέταξε την πρώτη πέτρα στο γυαλί της ευτυχίας μας; Η αλήθεια είναι πως δε θυμάμαι πλέον, πέρασε καιρός. Έχω ξεχάσει πώς ήσουν όταν σε γνώρισα. Μα ακόμα χειρότερα, έχω ξεχάσει ποιος ήμουν πριν σε γνωρίσω. Δώσαμε υποσχέσεις, γελάσαμε και...

Αναμνήσεις

Σήμερα άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στο άλμπουμ φωτογραφιών. Δε θα πιστέψεις τον αριθμό των συναισθημάτων που πρόλαβα να βιώσω μέσα σε λίγες μόνο στιγμές. Βλέπεις, όπως το μυαλό, έτσι και το κινητό φυλάει μέσα του αναμνήσεις. Όταν γεννιόμαστε μας χαρίζεται ένα...

Αυτά που θα’ λεγα σε σένα

Σίγουρα ο καθένας έχει το δικό του ορισμό για το τι είναι η ζωή. Κλείνω τα μάτια και με μια βαθιά ανάσα ανοίγω τα μάτια της καρδιάς, αυτά θα έχουν την απάντηση που ψάχνω. Κοιτάω δεξιά και αριστερά να βρω τον ορισμό της ζωής. Περνάνε μπροστά από τα μάτια μου εικόνες,...

Το παραλήρημα ενός αθάνατου – Αντίο

Ημερολόγιο, καταχώρηση: 1, Ημερομηνία: 26-03-2039 Προσπαθώ να σκεφτώ τις σωστές λέξεις που θα δώσουν ζωή και χρώμα στην πρώτη μου καταχώρηση σε αυτό το ημερολόγιο, αλλά μάταια. Ο πατέρας μου αρρώστησε και έφυγε, μέσα στην διαθήκη του μου άφησε πολλά πράγματα, όμως το...

Μαμά, δεν έφτασα ποτέ!

«Ναι, ρε μαμά, θα σου στείλω μόλις φτάσω. Τι αγχώνεσαι; με το τρένο θα είμαι, τι μπορεί να συμβεί;» Πολλοί το σκέφτηκαν. Κάποιοι το είπαν. Μέσα σε λίγες στιγμές, η σιγουριά του αύριο έγινε κόμπος στο στομάχι. Υπαιτιότητα του κράτους ή μήπως ανθρώπινο λάθος; Δεν έχει...

Το παραλήρημα ενός αθάνατου – Μου λείπεις

Ημερολόγιο, καταχώρηση: 35915, Ημερομηνία: 26-03-2019 Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει καθώς το γελαστό σου πρόσωπο χαράζεται στις σκέψεις μου. Αναμνήσεις από μια άλλη ζωή, λίγο διαφορετική, γεμάτη μαγεία και ελπίδα. Το βλέμμα σου δάμαζε τον θυμό μου και...

Οι λέξεις πονάνε σαν μαχαίρι στην καρδιά

Πόσες φορές θέλησα να φωνάξω «σκάσε»; Πόσες φορές ήμουν έτοιμος να ανοίξω το στόμα μου και να αφήσω λέξεις όπως «Τρελή, ηλίθια, εγωίστρια» να δραπετεύσουν; Πόσες φορές τα μάτια μου είπαν «τέρμα ως εδώ, τα παρατάω, μα τα χείλια μου έμεινα σφραγισμένα»; Σήμερα σηκώνω τη...

Αποδοχή

Πονάω όσο πονούσα και εχθές, όμως σήμερα άνοιξα τις γρίλιες για να μπει λίγο φως. Το ασπρόμαυρο δωμάτιο πήρε πάλι χρώμα, μου θύμισε στιγμές που ζήσαμε μαζί, στιγμές που μαλώσαμε, στιγμές που φωνάξαμε και στιγμές που γελάσαμε. Αν αναρωτιέσαι αν είμαι καλά, η απάντηση...

Το παραλήρημα ενός αθάνατου – Ελπίδα

Διαβάστε το προηγούμενο μέρος εδώ: http://metaximas.org/2019/03/05/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1/  ...
Θυμός

Θυμός

(Διαβάστε το προηγούμενο μέρος εδώ: http://metaximas.org/2019/04/17/%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7/) Το τηλέφωνο χτύπησε και ένα μαχαίρι...

read more
Άρνηση

Άρνηση

Ξημέρωσε πάλι απόψε, ο ήλιος το ίδιο λαμπερός με εχθές, πως να μην χαμογελάσω; Θα σηκωθώ, θα ντυθώ και σιγά-σιγά θα ξεκινήσω να καθαρίζω το σπίτι....

read more
26 χρόνων!

26 χρόνων!

Μεγαλύτερος κατά έναν ακόμα χρόνο. Σαν να ήταν εχθές παίζαμε με αδερφό και φίλους στους τσιμεντένιους δρόμους της μικρής μας γειτονιάς. Φίλοι,...

read more