Καπετάνιος το εγώ μου

Καπετάνιος το εγώ μου

Πόσες φορές άφησα το πηδάλιο του μυαλού μου στα στιβαρά χέρια του ’Εγώ’ μου; Η ‘Λογική’ υπάκουσε, κατέβασε το κεφάλι και παραχώρησε το τιμόνι. Η πορεία που χάραξε το ‘Εγώ’ πάντα μοναχική και σκοτεινή. Το ‘Εγώ’ αγέρωχο, και επιβλητικό. Κανείς δεν του λέει όχι. Οι μόνοι...
Οι λέξεις πονάνε σαν μαχαίρι στην καρδιά

Οι λέξεις πονάνε σαν μαχαίρι στην καρδιά

Πόσες φορές θέλησα να φωνάξω «σκάσε»; Πόσες φορές ήμουν έτοιμος να ανοίξω το στόμα μου και να αφήσω λέξεις όπως «Τρελή, ηλίθια, εγωίστρια» να δραπετεύσουν; Πόσες φορές τα μάτια μου είπαν «τέρμα ως εδώ, τα παρατάω, μα τα χείλια μου έμεινα σφραγισμένα»; Σήμερα σηκώνω τη...
Κερδίζοντας τη φιλία

Κερδίζοντας τη φιλία

Βρήκα μια παλιά φωτογραφία που μου έστειλες. Στη φωτογραφία, ένα βιβλίο με μια παράγραφο τονισμένη. Σε αυτήν την παράγραφο μαζεύτηκαν η ομορφιά του ανθρώπινου μυαλού και η γλυκιά πραγματικότητα και δώσανε την ευκαιρία να γεννηθούν τόσο υπέροχα και μοναδικά...
Αναμνήσεις

Αναμνήσεις

Σήμερα άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στο άλμπουμ φωτογραφιών. Δε θα πιστέψεις τον αριθμό των συναισθημάτων που πρόλαβα να βιώσω μέσα σε λίγες μόνο στιγμές. Βλέπεις, όπως το μυαλό, έτσι και το κινητό φυλάει μέσα του αναμνήσεις. Όταν γεννιόμαστε μας χαρίζεται ένα...
Τέλος χρόνου = τέλος δρόμου

Τέλος χρόνου = τέλος δρόμου

Θύμωσα μαζί σου, μια μικρή παρεξήγηση που σαν αλυσιδωτή αντίδραση πυροδότησε μια σειρά από γεγονότα που τρέφονταν από τον εγωισμό μας. Μανιωδώς καταδιώξαμε τις χαρούμενες αναμνήσεις που κατοικούσαν σε μυαλό και καρδιά, τις θάψαμε ζωντανές. Τόσος χρόνος που περάσαμε...