Μαμά, δεν έφτασα ποτέ!

«Ναι, ρε μαμά, θα σου στείλω μόλις φτάσω. Τι αγχώνεσαι; με το τρένο θα είμαι, τι μπορεί να συμβεί;» Πολλοί το σκέφτηκαν. Κάποιοι το είπαν. Μέσα σε λίγες στιγμές, η σιγουριά του αύριο έγινε κόμπος στο στομάχι. Υπαιτιότητα του κράτους ή μήπως ανθρώπινο λάθος; Δεν έχει...

Το παραλήρημα ενός αθάνατου: Φεγγάρι

Το φεγγάρι σκαρφάλωσε στον ουρανό για άλλη μια φορά. Διεκδίκησε τη θέση που δικαιωματικά του αξίζει. Για λίγες ώρες μονάχα, θα γινόταν μάρτυρας σε όσα κάλυπτε το μαύρο πέπλο του. «Πως είναι;» Η γνώριμη φωνή του κάποτε αθάνατου κύριου Πάκετ, έφτασε στα αφτιά του...

Το παραλήρημα ενός αθάνατου – Μου λείπεις

Ημερολόγιο, καταχώρηση: 35915, Ημερομηνία: 26-03-2019 Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει καθώς το γελαστό σου πρόσωπο χαράζεται στις σκέψεις μου. Αναμνήσεις από μια άλλη ζωή, λίγο διαφορετική, γεμάτη μαγεία και ελπίδα. Το βλέμμα σου δάμαζε τον θυμό μου και...

Το παραλήρημα ενός αθάνατου – Ελπίδα

Διαβάστε το προηγούμενο μέρος εδώ: http://metaximas.org/2019/03/05/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1/  ...

Κατάθλιψη

Σήμερα είδα το χωράφι, θυμήθηκα τις ώρες που πέρασα να το καλλιεργώ, χαμένος χρόνος. Ήταν χρόνος που θα μπορούσα να είχα περάσει μαζί σου. Επίσης, χτύπησε για άλλη μια φορά του κουδούνι, δεν άνοιξα την πόρτα, προσποιήθηκα πως δεν ήμουν σπίτι. Περίμενα λίγο και μετά,...

Αναμνήσεις

Σήμερα άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στο άλμπουμ φωτογραφιών. Δε θα πιστέψεις τον αριθμό των συναισθημάτων που πρόλαβα να βιώσω μέσα σε λίγες μόνο στιγμές. Βλέπεις, όπως το μυαλό, έτσι και το κινητό φυλάει μέσα του αναμνήσεις. Όταν γεννιόμαστε μας χαρίζεται ένα...

Διαπραγμάτευση

(Διαβάστε το προηγούμενο μέρος εδώ: http://metaximas.org/2019/05/13/%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%82/ )   Όλο το φταίξιμο δικό μου, αν είχα καλέσει τον γιατρό όταν αρρώστησες θα ήμασταν σήμερα μαζί. Αν είχα κάνει μια διαφορετική επιλογή όλα θα ήταν αλλιώς....

26 χρόνων!

Μεγαλύτερος κατά έναν ακόμα χρόνο. Σαν να ήταν εχθές παίζαμε με αδερφό και φίλους στους τσιμεντένιους δρόμους της μικρής μας γειτονιάς. Φίλοι, φίλες, παρέες, τα είχαμε όλα. Άλλες φορές μαλώναμε, άλλες φορές γελούσαμε και άλλες φορές παίζαμε. Τα χρόνια πέρασαν, έγινα...

Η κλεψύδρα του χρόνου!

Μέσα στα αυτιά μου ακούω έναν ήχο, τικ-τακ. Σαν μια σταγόνα που κατάφερε να ξεφύγει από την ταλαιπωρημένη βρύση και χτυπάει με ορμή στο πάτωμα. Από πού έρχεται αυτός ο ήχος; Κοιτάω τριγύρω μου, ψάχνω να βρω την απάντηση μου, μα δεν μπορώ να τη βρω. Τα παρατάω, κάθομαι...

Θυμός

(Διαβάστε το προηγούμενο μέρος εδώ: http://metaximas.org/2019/04/17/%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7/) Το τηλέφωνο χτύπησε και ένα μαχαίρι βυθίστηκε στην καρδιά μου. Δεν ξύπνησες μου είπανε. Πως είναι δυνατόν; Πάντα ήσουν τόσο υγιής. Σημάδια παντού γύρω μου,...
Ο καμβάς μου

Ο καμβάς μου

Πόσο θα ήθελα να ζω σε έναν άλλο κόσμο... Έναν κόσμο δίκαιο, που οι κόποι σου ανταμείβονται. Που το ευτυχισμένο τέλος είναι ο κανόνας και όχι η...

read more
Κομμάτια

Κομμάτια

Νόμιζα πως αν γνώριζα ποια κομμάτια λείπουν από τους ανθρώπους, η ζωή θα ήταν εύκολη. Θα ήξερα πώς να βοηθήσω. Θα βοηθούσα τους ανθρώπους να βρουν...

read more
Μια στιγμή

Μια στιγμή

Πώς γίναμε δυο ξένοι; Ποιος πέταξε την πρώτη πέτρα στο γυαλί της ευτυχίας μας; Η αλήθεια είναι πως δε θυμάμαι πλέον, πέρασε καιρός. Έχω ξεχάσει πώς...

read more
Το ταξίδι μου

Το ταξίδι μου

    Γεροχρόνε, τι μου κρύβεις; Τι όμορφες και άσχημες στιγμές μου φυλάς; Θα βαδίσω αυτόν το δρόμο μοναχός; Θα βρω τον ένα άνθρωπο που όλοι...

read more